Naar het (bijna) noordelijkste puntje!

Vandaag gaan we naar het (zo goed als)noordelijkste puntje van NZ, veel kilometers op jet programma dus, met nog een aantal stops onderweg. 

We beginnen de dag met spek en ei in Paihia bij Letz. Daarna is onze eerste stop Kerikeri, waar iedere zaterdagochtend een farmersmarket is, met groente en fruit maar ook allerlei handgemaakte spulletjes. Leuk om effe een rondje overheen te lopen. Net buiten het centrumpje van Kerikeri ligt ook de Stone Store, het oudste stenen gebouw van NZ (1836). Een heel Engels aandoenc vebiedje hieromheen met een typische Engelse tuin met her en der een haan erin.

En in Kerikeri liggen ook nog de Rainbow Falls, weer een mooie waterval waar we ook nog even naartor wandelen.

Voor vandaag hadden ze heel slecht weer voorspeld, maar het ziet er goed uit en naarmate we langer onderweg zijn wordt het steeds beter en zonniger.

Weer verder naar het noorden. We kunnen een directe route nemen maar ook een scenic route die 40 minuten langer duurt, tussen Matauri en Tauranga Bay. Prachtige route met prachtige vergezichten. Voor de kust liggen de Cavalli Islands waar het greenpeace schip de Rainbow Warrior op de bodem van de oceaan ligt.

Op een gegeven moment gaat er nog maar 1 weg naar het noorden, State Highway 1. Af en toe ligt er een klein dorpje of een paar huisjes langs. Sommigen wonen zo enorm afgelegen, we vragen ons af waar zij hun boodschappen doen.

Af en toe is er een (onverharde) aftakking van de weg en een daarvan leict naar Rarawa beach; een strand met superwit zand. Een beetje gaat mee naar huis in een zakje voor bij de ‘zandcollectie’ ;-)

Weer verder richting Cape Reinga, ons doel in het noorden. Zeer verlaten wegen tussen glooiende groene landschappen met veel schapen, maar ook koeien. Af en toe vang je een glimp op van de kust en zie je al de mega zandduinen liggen.

Cape Reinga is een spirituele plek voor de Maori. Zij geloven dat op deze plek de geesten van de overledenen opmalen voor de reis naar het hiernamaals. Specifiek via de wortels van een bepaalde boom die op een puntje van de rots staat.

Het is ook een fantastische plek. Een prachtige vuurtoren en om je heen niets dan water: op deze plek vloeien de Tasmaanse Zee en de Pacific in elkaar over. Misschien verbeelding, maar de kleuren lijken van beiden anders. Waar ze samenkomen is de zee wild.

Dan weer dezelfde, lange en ondertussen eentonige weg terug weer richting onze zuidelijkere eindbestemming Opononi, nog een dikke drie uur rijden. Onderweg komen we langs de Te Paki giant sand dunes, waar we een soort surfboard hurrn om van de duinen af te sleeen. Superleuk! Flinke klim naar boven dus meteen de conditie getraind. Onze eerste afdaling is een opwarmertje. De laatste die we doen is echt steil en gaat hard. Die doen we maar 1 keer want de klim naar de top is echt killing. 

We hebben het zand daarna echt overal zitten. In ieder geval zijn we weer gescrubd.

Daarna nemen we nog een deels onverharde afslag naar Ninety Mile beach. Een breed strand van in werkelijkheid 90km waar je met een 4WD overheen kunt scheuren. Dit hebben we in Australie al eens gedaan op een vergelijkbaar strand, dus we rijden nu alleen naar het strand toe om er even een kijkje te nemen en een stukje te wandelen. Blijkt het vloed te zijn, water tot aan de ‘ingang’, dus veel te wandelen valt er niet. Wel weer mooie schelpen gevonden :-)

En tot slot dan toch echtde lange rit naar Opononi. Nog even bij de Mac gestopt. Daarna kwam een mega bochtig stuk door een soort jungle-achtige begroeiing: zoalg je daar maar recht vooruit blijft kijken hoeft er geen Primatour aan te pas te komen ;-) Het gebied werd steeds afgelegener. Hoe zou medische hulp hier geregeld zijn? Geen ziekenhuis in de buurt en je buren wonen ook niet bepaald naast de deur. 

Rond 8 uur vanavond doemt ineens een kustdorpje op: Opononi! Een super leuk retro jaren 70 motel, superschoon en hartelijke ontvangst. Eerst maar eens even het zand van vanmiddag van ons afspoelen en daarna de oogjes dichtdoen. Morgen staan weer veel kilometers op het programma!