Te Anau / Milford Sound

27 november: van Queenstown naar Te Anau

Vanochtend hebben we Queenstown verlaten en zijn we in plaats van rechtstreeks naar onze eindbestemming te rijden, eerst een uur de totale andere kant opgereden, naar Glenorchy. Dit is wat ze noemen een scenic route, oftewel een van de mooste autoroutes van het zuidereiland. De route is inderdaad mooi, langs de Alpen en meren, al hangen de alpen voor een groot deel in de mist en zien we later hoeveel van de bergen er nog onder die mist zat. Na Glenorchy kun je nog over een onverharde hotsekmots weg doorrijden naar het plaatsje Paradise. Leuke naam, en ook hier zijn scenes van LOTR gefilmd (in de film de toegang tot Isengard). Dat pakken we dus ook nog even mee. Dit stille, paradijselijk stukje voelt echt als het eind van de wereld.

Daarna begint de 3 uur durende, mooie reis (weer een ander landschap) naar Te Anau in het zogenaamd Southland, de torgangspoort tot Fiordland. Hier gaan we heen om Milford Sound morgen per boot te kunnen bezoeken. Dan ook nog steeds een 2,5 uur durende scenic drive om Het vertrekpunt van de boot te ereiken. 

In de middag komen we in Te Anau aan, halen even wat te eten bij een bakker, vergaren wat info over korte wandelroutes en checken in bij onze B&B, Shakespeare House. Supervriendelijke ontvangst en prima verzorgde kamer. Daarna gaan we een korte wandeling van 3 uur doen, een gedeelte van een van de Great Walks of NZ, de Kepler Track. Dit is een meerdaagse hike, wij doen er dus maar een klein stukje van, tot aan Brod Bay.

Het is een warme dag vandaag, 25 graden, de eigenaresse van de B&B vertelde dat enkele weken geleden hier nog sneeuw lag. Niet voor te stellen! Tevens is dit de natste regio van NZ, het schijnt hier niet te miezeren, maar met bakken uit de lucht te vallen. Maar nu dus even niet, gelukkig!

De omgeving van de wandeling is an sich mooi, maar eentonig. Na een half uur hebben we al dat mos, varens en bomen eigenlijk wel gezien....en zo blijft het dus nog 2 uur voortduren. In Brod Bay gaan we even op het strand pauzeren, maar worden we al snel lekgestoken door sandflies. Insectenspul hebben we natuurlijk niet bij ons, haha. Op de infoborden is ook hier te lezen dat herstel van “native bush” en terugbrengen van vogelsoorten en aantallen hier prioriteit heeft. Overal zie je dan ook vallen staan. 

Na de wandeling gaan we even wat eten bij de Italiaan. Ondertussen begint het wel heel hard te regenen. Na het eten snuffelen we nog in wat winkeltjes en dan terug naar de B&B.

28 november: naar Milford Sound

Vanochtend zijn we dag goed begonnen met een kiwi breakfast klaargemaakt door de eigenaar van de B&B. Superaardige mensen en ook echt een goede B&B.

Vandaag gaan we Fiordland, met 1,2 miljoen hectare het grootste Nationale Park van NZ en meer specifiek Milford Sound, één van de fjorden die NZ rijk is verkennen per boot. Dit is ook de enige Fjord waarvan het ‘startpunt’ makkelijk per weg bereikbaar is. Er loopt één weg naartoe en zonder uitstapjes langs de route moet je er ongeveer 2,5 uur voor uittrekken. We hebben van de eigenaresse van de B&B een handige kaart gekregen waar alle stops langs de route op staan vermeld en ze heeft die omcirceld waarvan zij vindt dat we die niet mogen overslaan. Handig!

De weg naar Milford Sound is werkelijk adembenemend. Je raakt er op een gegeven moment aan gewend, maar wat een natuurschoon!! Op de heenweg stoppen we o.a. Bij de Mirrorlakes, kleine bergmeren waarin je het gebergte prachtig weerspiegeld ziet. Gelukkig is het windstil, anders is het spiegeleffect er nauwelijks. Bij een stopplaats komen er twee Kea’s, een beschermde, zeer slimme, papegaaiensoort, op de auto’s zitten. Mooie vogels, groen maar zodra ze opvliegen knaloranje onder de vleugels. Deze vogels hebben de vreemde gewoonte rubbers uit auto’s te slopen; dit doen ze dan ook bij een van de auto’s. Bij ons knabbelen ze aan de spatlappen, bij weer iemand anders aan de antenne. Hallo, we kunnen ons geen schade meer veroorloven na die deuk! ;-)

Om 11 uur vertrekt onze boot. We hebben een nature cruise geboekt, deze vaart eens iets grotere route dan de scenic cruise en heeft iemand aan boord die vertelt over de flora en fauna. Altijd interessant!

Bij het vertrekpunt van onze en vele andere boten is echt een terminal gebouwd; je waant je haast op Schiphol ;-). Je merkt wel goed dat het hoogseizoen eraan komt, het wordt overal steeds drukker.

De cruise is prachtig, mede door het prachtige weer. De Tasmaanse Zee schijnt uitzonderlijk kalm te zijn vandaag, dat is al een tijdje niet meer voorgekomen. We varen langs watervallen, bergketens met natuurlijk het hoogtepunt Mitre Peak en spotten wildlife als pinguins, zeehonden en in de verte zelfs een humpback whale. Helaas was er geen tijd meer om dichter naar de walvissen toe te varen.

Na afloop van de cruise moeten we dezelfde weg weer terugrijden, maar dat is geen straf met deze landschappen. Nu hebben we alle tijd en stoppen we op allerlei punten, met of zonder korte wandeling. We zien (en ruiken!) velden met gele bloemen, paarse, roze en witte lupines (onkruid noemen ze dat hier), riviertjes,  volledig met mos begroeide bossen, tot we weer in Te Anau zijn. In het kader van een poging tot kostenindamming hebben we in de supermarkt salade en diepvriespizza gekocht(ja, we eten hier heel gevarieerd, not) die we handig in de keuken van ons B&B kunnen opwarmen. Jerome is een stuk gaan hardlopen terwijl ik de route voor morgen alvast wat uitgepluisd heb. We willen de Southern Scenic Route naar onze volgende overnachtingsplaats gaan rijden morgen, maar deze kost ons 3 uur meer reistijd (zonder stops) dan onze initieel bedachte route. Op tijd vertrekken dus. Gooijenach!