Drie dagen op schiereiland Coromandel

12 november 2017

Vandaag een reisdag: we zullen zonder stops een kleine 5 uur onderweg zijn naar onze volgende bestemming, Thames op het schiereiland Coromandel. Vanaf hier starten we een minitrip van een paar dagen op dit schiereiland.

Vanwege de reistijd hebben we voor de rest niet echt wat gepland. We starten weer met een ontbijtje in het Landing Cafe in Opononi (we nemen ons steeds voor om spullen voor het ontbijt te kopen in de supermarkt, maar de lekkere broodjes en ontbijtjes lonken...) en lopen terug over het strand. Hier liggen veel zwarte (lava)stenen. Tussen die stenen vinden we enorme schelpen in allerlei vormen, met en zonder parelmoer, zo groot als een hand, supermooi! Kan ik echt blij van worden! Volgens mij gaan we dadelijk met een kilo schelpen naar huis.

Daarna zijn we met de auto een stukje buiten het dorp gereden waar je een mooie lookout zou hebben. Heel apart struikgewas en inderdaad prachtig uitzicht. Op de parkeerplaats staan wat campers waar men lekker buiten zit te ontbijten: mooi plekje uitgekozen!

Langzaam rijden we daarna weg van de westkust en rijden weer kronkelige wegen door dicht woud, het Waipoua Forest. Heel aparte bossen, met oa varenpalmen. Lijkt op regenwoud. Dit gedeelte van NZ en ook dit bos staat bekend om de vele kauri bomen. Hier hadden we al een groot exemplaar van gezien in Warkworth, maar hier staat een nog grotere van 2000 jaar oud, de Tane Mahuta. Prachtig! Bovenop de boom groeien allerlei planten en bomensoorten. 

Als je het bos in of uit wil, moet je je schoenen schrobben, desinfecteren en weer drogen. Later kwamen we erachter dat er een kauri dieback disease is, die de kauri’s bedreigen. Vandaar dus deze maatregel (ook al bij binnenkomst in NZ op de luchthaven, ze inspecteren je wandelschoenen en als ze te vies zijn moet je ze tegen betaling van een fee laten desinfecteren). We komen onderweg nog vele kauriparken tegen, maar op een gegeven moment heb je er wel genoeg gezien. 

We rijden verder door plat, agrarisch gebied romdom Dargaville (veel zoete aardappels) en laatste stop is Baylys Beach, de toegangspoort tot Ripiro Beach, een 100km lang berridbaar strand net zoals ninety mile beach maar veel minder bekend. Met onze huurauto zijn we niet verzekerd als we hier gaan rijden dus we houden het weer bij een wandelingetje. 

Vanaf dan rijden we door, komen weer door de drukte van Auckland en rijden er gelukkig ook weer langzaam van weg. Na al die rustige wegen ben je geen drukke snelweg meer gewend! Tegen half 5 komen we aan in een superleuk motel in Thames. Hier rijdt Jerome een dikke deuk in de auto (en zijn ego ;-)).....oeps!Parkeerplaats bij het motel was heel krap en reed vol met de neus tegen een met klimop begroeid muurtje. Shit! Gelukkig hadden we deze keer ons eigen risico van de huurauto afgekocht en volledig verzekerd, verwachten dus geen problemen...Maar zonde is het wel van zo’n relatief nieuwe auto!

‘S avonds eten we lekker wat in het centrum bij GBD en halen muffins voor ontbijt bij de Pak ‘n Save.

13 november

We checken uit om vanuit Thames het Coromandel schiereiland verder te gaan verkennen. Eindbestemming van vandaag is Whitianga.

We beginnen de dag door een bezoek te brengen aan het visitor centrum van het Coromandel Forest Park. Hier willen we een wandeling gaan maken, maar veel (lange) wandelingen blijken dicht te zijn (weet niet precies waarom, door het weer?). We kiezen een kleine uit van 2 uur en deze start een eindje verderop in de Kauaeranga Valley. De wandeling voert door het bos langs een rivier. Omdat het vandaag nogal een grijze dag is, is het best donker en spooky in het bos. 

Daarna rijden we noordelijker naar Coromandel Town. Vanwege het vroegere goudzoekersgebied doet het stadje western achtig aan, en je ziet er veel hippie achtige types. Er is veel minder te beleven dan we hadden gedacht....beetje saai zelfs. Een kopje koffie dan maar! We vragen ons af hoe zo’n zaakje rendabel kan zijn in een stadje als dit...

Snel gaan we weer op pad. Omdat het nog vroeg is rijden we nog maar wat noordelijker richting Colville. Prachtige groene omgeving weer. In Colville vindt je de laatste winkel en benzine voordat je verder noordelijker gaat, en die winkel is heel apart: soort oude kruidenierswinkel met vanalles en nog wat. Vanaf Colville wordt de weg onverhard dus draaien we weer om. Op naar Whitianga! Hier leiden 2 wegen naar toe: de SH25 langs de kust en de fameuze 309 slingerweg door het bos, deze is circa 20 km onverhard maar wel goed onderhouden, kan onze huurauto dus wel aan. We gaan voor de laatste, willen deze weg wel eens ervaren! Ergens langs deze weg woont een boer/kluizenaar die heel veel varkentjes/zwijntjes op en rond zijn erf heeft lopen. Even uitstappen en aaien! Een klein zwart varkentje komt op me af en vleidt zich als een tamme kat aan mijn voeten. Hoe cute!

De weg stelt niet veel voor, het enige gevaarlijke zijn eventuele andere weggebruikers die bochten afsnijden en je dan op de verkeerde weghelft tegemoetkomen in een bocht....ons gelukkig niet gebeurd.

Whitianga is een modern plaatsje ook weer aan de kust, waar we te gast zijn in de B en B van Vicki en Steve, heel schoon en mooi met aandacht voor details en heeerlijke doucheproducten. Vanuit hier gaan we morgen de rest van het schiereiland verder verkennen. Helaas veel regen voorspeld, dus regenjas klaarleggen. Avond afgesloten met een lekkere pizza. 

14 november

Heerlijk geslapen en ontbeten (zelfs met warme croissants, goedgekeurd door de Fransen die ook in deze BnB slapen) en het regent (nog) niet! Op naar Hot Water Beach. Onder dit strand is bepaalde geothermische activiteit gaande waardoor je, als je er een kuil graaft op bepaalde plekken, heet water boven komt borrelen en je dus je eigen hottub kunt maken op het strand. Je ziet zo de plek waar het is op het strand, veel mensen en veel kuilen! We huren ook een schepje maar dit blijkt achteraf niet echt nodig omdat we gauw in de kuil gaan van mensen die vertrekken. Gevalletje wel de lusten, niet de lasten ;-). Het water is echt HEET, je kunt er nauwelijks in blijven. Ongelooflijk! Hier baden we even pootje (zeg je dat eigenlijk zo?)

Hierna gaan we naar Cathedral Cove, een natuurlijk gevormd ‘gat’ in een rots.je komt er met een wandeling van een uurtje ongeveer. Eerst de auto parkeren, superdruk, maar gelukkig krijgen we na even wachten een plekje. Heel toeristisch, maar leuk plekje. Tijdens dr wandeling terug begint het een beetje te regenen en zodra we in de auto zitten, te plenzen. We toeren maar weer wat verder langs verschillende badplaatsen (oa Whangamata), maar het regent nog steeds en veel ziet er uitgestorven uit. We willen nog graag een wandeling maken in de Karanghake Gorge en na een kebabrolletje te hebben veorberd gaan we dus weer eerste naar de plaatselijke iSite in Waihi. Deze plek heeft een rijk goudzoekersverleden, een van de rijkste mijnen van het land lag hier. De Mine Tour is helaas volgeboekt dus we gaan maar meteen wandelen. Het is inmiddels gestopt met regenen, de weergoden zijn ons gunstig gezind! We rijden de mooie weg tussen Waihi en Paeroa en doen de Karangahake windows wandeling, langs de rivier, over hangbruggen en langs diverse overblijfselen van de plaatselijke mijn. De mooiste wandeling tot nu toe! We moeten zelfs door pikdonkere mijnschachten wandelen waar we onze telefoon als zaklamp moeten gebruiken. Als we uitgewandeld zijn is het al laat en rijden we weer naar ons vertrekpunt Thames. Voor we verder gaan hebben we hier weer een overnachting. Eerst bij de plaatselijke Thai eten, die vol zit met bejaarden, maar superlekker is. De vermelding in de Lonely Planet is terecht!  We denken dat Thames een flink vergrijsd stadje is. We zagen zelfs bij het plaatselijke bejaardenhuis borden op straat die waarschuwen voor overstekende ‘aged people’. Hilarisch!